Αστυνόμος: Πώς να λειτουργήσει η Δημοκρατία, κύριε; Με τις απεργίες σας και τα κεκτημένα σας και άλλες αηδίες; Οι απεργίες, οι φασαρίες και οι τρομοκρατίες. Αν δεν συλλάβουμε και τον τελευταίο τρομοκράτη, δεν θα ησυχάσουμε. Πριν μας φάνε αυτοί θα τους φάμε εμείς. Τέρμα. Παραπονιέστε πως οι τιμές ανεβαίνουν, πως οι μισθοί κατεβαίνουν και άλλα τέτοια. Ποιος φταίει, ε; Ποιος φταίει; Εσείς φταίτε που δεν αφήνετε το κράτος να ολοκληρώσει το πρόγραμμα του. Αν δεν στηρίξουμε όλοι μαζί το σύμφωνο σταθερότητας, πάει φουντάραμε. Ευτυχώς που όλοι οι πατριώτες δείχνουν μεγάλη κατανόηση. Όπου και αν περπατήσει ο πρωθυπουργός μας, τον πλησιάζουν απλοί άνθρωποι, τον αγκαλιάζουν και του λένε «βάλε το χέρι σου στην τσέπη μας και πάρε όσα θες».
Λουίτζι: Ακριβαίνετε, κύριοι τα εισιτήρια; Ε κι εμείς δεν πληρώνουμε. Δεν πληρώνουμε τίποτα!
Τζιοβάνι: Εσύ πρέπει να πας σε γιατρό. Άκου λέει να μην πληρώνουμε εισιτήριο!
Λουίτζι: Να μην το ακριβαίνουν για να μην το πληρώνουμε
Τζιοβάνι: Αφού ακριβαίνει το πετρέλαιο, ακριβαίνει και το εισιτήριο, βρε συ.
Λουίτζι: Όταν όμως φτηναίνει το πετρέλαιο, δεν φτηναίνει και το εισιτήριο.
Τζιοβάνι: Και τι θες να κάνουμε δηλαδή; Να ταξιδεύουμε τσάμπα;
Λουίτζι: Να το πληρώνει η επιχείρηση. Να μπει και το ταξίδι μέσα στο ωράριο. Να ζούμε σαν άνθρωποι.
Λουίτζι: Ακριβαίνετε, κύριοι τα εισιτήρια; Ε κι εμείς δεν πληρώνουμε. Δεν πληρώνουμε τίποτα!
Τζιοβάνι: Εσύ πρέπει να πας σε γιατρό. Άκου λέει να μην πληρώνουμε εισιτήριο!
Λουίτζι: Να μην το ακριβαίνουν για να μην το πληρώνουμε
Τζιοβάνι: Αφού ακριβαίνει το πετρέλαιο, ακριβαίνει και το εισιτήριο, βρε συ.
Λουίτζι: Όταν όμως φτηναίνει το πετρέλαιο, δεν φτηναίνει και το εισιτήριο.
Τζιοβάνι: Και τι θες να κάνουμε δηλαδή; Να ταξιδεύουμε τσάμπα;
Λουίτζι: Να το πληρώνει η επιχείρηση. Να μπει και το ταξίδι μέσα στο ωράριο. Να ζούμε σαν άνθρωποι.
